قالَتْ فاطِمَةُ(علیها السلام) فى وَصْفِ ما هُوَ خَیرٌ لِلنِّساءِ: خَیرٌ لَهُنَّ أَنْ لایرینَ الرِّجالَ، وَ لا یرَوْ نَهُنَّ.

حضرت در وصف این كه بهترین چیز براى زنان چیست، فرموده اند: این كه زنان، مردان را نبینند، و مردان هم زنان را نبینند.

امام علی علیه السلام فرمودند:

هرگاه به تو خوبی شد ان را بگو و هرگاه تو خوبی کردی ان را فراموش کن .

مستدرک الوسائل ج 12 ص 36

امام علی علیه السلام فرمودند:

ای فرزند آدم ، اگر از دنیا بقدر کفایتت بخواهی اندکی از دنیا تورا کفایت میکند
و اگر بیش از کفایتت بخواهی همه ی دنیا هم برای تو بس نمیشود .

کافی ج2 ص138

«آدم و حوا در كنار هم نشسته بودند كه جبرئيل به نزدشان آمد و آنان را همراه خود به داخل قصرى از طلا برد، در آنجا تختى از ياقوت قرمز بود و بالاى آن تخت قبه‏اى بود نورافشان، و در ميان آن قبه چهره‏اى غرقه در نور، كه تاجى بر سر نهاده و دو گوشوار از لؤلؤ در گوشش، و گردن‏بندى از نور بر گردنش آويخته بود. هر دو از نورانيت حيرت‏انگيز آن تمثال در شگفت شدند به حدى كه حضرت آدم زيبائى همسرش حوا را فراموش نمود (زيرا شاهد يك زيبائى بى‏سابقه و حسن بى‏نظيرى بود)، لذا روى به جبرئيل كرد و پرسيد اين صورت كيست؟ جبرئيل گفت: اين فاطمه است، و آن تاجش احمدنما، گردن‏بندش حيدرنما و دو گوشوارش نشانگر حسن و حسين اوست. آنگاه حضرت آدم سر خويش را به سوى قبه نور بلند كرد، و در آنجا اين پنج اسم را با خط نور نوشته ديد: من محمودم و اين محمد است، من اعلى هستم و اين على است، من فاطرم و اين فاطمه است، من محسنم و اين حسن است، و احسان از من است و اين حسين است.

رسول خدا فرمود: هنگامى كه خداى تعالى حضرت آدم ابوالبشر را آفريد و از روح خود در او بدميد، آدم به جانب راست عرش نظر افكند، آنجا پنج شبح غرقه در نور به حال سجده و ركوع مشاهده كرد، عرض كرد: خدايا قبل از آفريدن من، كسى را از خاك خلق كرده‏اى؟ خطاب آمد: نه، نيافريده‏ام. عرض كرد: پس اين پنج شبح كه آنها را در هيئت و صورت همانند خود مى‏بينم چه كسانى هستند؟

اى احمد! اگر تو نبودى آسمان و زمين را نمى‏آفريدم و اگر على نبود تو را نمى‏آفريدم و اگر فاطمه نبود شما را نمى‏آفريدم ...

فرمان الهى، بر خلقتى مبارك
روزى رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم در «ابطح» نشسته بود، جبرئيل نازل شد و عرض كرد: خداوند بزرگ، بر تو سلام فرستاده و مى‏فرمايد: چهل شبانه روز از خديجه كناره‏گيرى كن و به عبادت و تهجد مشغول باش. پيغمبر اكرم بر طبق دستور خداوند حكيم، چهل روز به خانه‏ى خديجه نرفت. و در آن مدت، شبها به نماز و عبادت مى‏پرداخت و روزها روزه‏دار بود.

حضرت امام صادق (ع) فرمود: فاطمه نزد خدای تعالی 9 اسم دارد: فاطمه، صدیقه، مبارکه، طاهره، زکیه، راضیه، مرضیه، محدثه و زهرا.

چرا فاطمه ؟
رسول خدا فرمود: زیرا او و شیعیانش از آتش جهنم قطع شده‌اند. (فاطمه به معنای قطع‌شده و بریده است.)
و نیز امام صادق (ع) فرمود: زیرا او از هر شر و بدی بریده شده است و نیز چون مردم از رسیدن به معرفت کامل او قطع شده اند.

امام صادق علیه السلام فرمود :

همانا خدا دانست که ارتکاب گناه برای مومن از خودبینی بهتر است و اگر چنین نبود هرگز مومنی به گناهی دچار نمی شد.

اصول کافی جلد 3 صفحه 427

امام صادق علیه السلام فرمود :

اسلام برهنه است و لباسش حیا و زینتش وقار و سنگینی است و مردانگیش عمل صالح و ستون و پایه اش پرهیزکاری است و هر چیز را اساس و پایه ای است و پایه اسلام محبت ما اهل بیت است.

اصول کافی جلد 3 صفحه 77

روزی پيامبر اعظم ( صلى الله عليه و آله و سلم ) به امیرالمومنین على ( عليه السلام ) فرمودند : اى على جبرئيل به من گفت: آرزو داشتم بخاطر انجام هفت كار از جنس بشر باشم تا بتوانم آنها را انجام دهم.

1ـ در نماز جماعت شركت كردن.
2ـ همنشينى با علما.
3ـ اصلاح و آشتى برقرار كردن بين دو نفر كه با هم قهر هستند.
4ـ محبت و نوازش نمودن نسبت به يتيمان.
5ـ عيادت مريض نمودن.
6ـ تشييع جنازه كردن.
7ـ در موسم حجّ به حاجيان در مكه آب دادن.

سپس پيامبر خدا ( صلى الله عليه و آله و سلم ) به على ( عليه السلام ) مى فرمايد: يا على در انجام اين امور جدّى و كوشا باش.

از سوره هاى نازله در شأن زهرا عليهاالسلام مى توان «دهر» و «كوثر» را نام برد. [مراجعه شود به تفاسير مجمع البيان و نور الثقلين و ديگر تفاسير، ذيل سوره هاى نام برده.]

زهرا عليهاالسلام همواره با عبادت و قرآن مأنوس بود.

فرزند زهرا عليهاالسلام حسن مجتبى عليه السلام مى گويد: ديدم مادرم شب جمعه در محراب به عبادت ايستاد و مدام ركوع و سجده مى كرد تا صبح دميد. [كشف الغمه، ج 2، ص 94؛ بحارالانوار، ج 43، ص 82؛ دلائل الامامة، ص 56؛ روضة الواعظين، ص 277.]

صادق آل محمد صلى الله عليه و آله گويد: «لولا ان الله تبارك و تعالى خلق اميرالمؤمنين لفاطمة ما كان لها كفوا على ظهر الارض من آدم و من دونه»؛ [الكافى، ج 1، ص 461؛ بحارالانوار، ج 43، صص 10 و 107. و بدون قسمت آخر]