از لحظه‌اي ياد كنيد كه شما را تنها

در حفره‌اي تنگ و تاريك رها مي‌كنند

و حشرات از هر سو به سوي اين جسم لطيف حمله مي‌برند.

اولين جايي از بدن كه فاسد مي‌شود چشم است.

از لحظه‌اي ياد كنيد كه چشمان زيباي شما از حدقه خارج مي‌شود

و به روي سينه مي‌افتد

. بايد براي ظلمت و تاريكي قبر و تنهايي آن بسيار گريست.

همين صورت و حفره‌هاي بيني و چشم و دهان جولان‌گاه كرم‌ها مي‌شود

و از سوراخي به سمت ديگري مي‌روند.

واقعا ياد مرگ لذت‌ها را نابود مي‌كند.

در قبر ما هستيم و اعمالمان. باطن اعمال ما مونس ما تا قيامت خواهد بود.

هر كسي از كارهاي خود مطلع است.

مونس تنهايي و وحشت شما در قبر چيست؟

زمین دلتنگ و مهدى بیقرار است‏
فلك شیدا، پریشان روزگار است‏

دلا، آدینه شد، دلبر نیامد
غروب انتظارم سر نیامد

همه دلها پر از آه و غم و درد
همه آلاله‏ها پژمرده و زرد

نفس‏ها خسته و در دل خموشند
فغانها بى‏صدا و پرخروشند

نه رنگى از عدالت، نى از صداقت‏
در و دیوار دارد نقش ظلمت‏

شده پرپر گل مهر و محبّت‏
همه دلها شده سرشار نفرت

شده شام یتیمان، ناله و اشك‏
برد هركس به كاخ دیگرى رشك‏

شده پژمرده غنچه در چمنزار
بگشت آواره گل در كوى گلزار

نشسته دیو بر دلهاى خفته‏
همه جا بذر نومیدى شكفته‏

زده زنگار بر آئین و مذهب‏
دمى، رویى ز شادی نیست یا رب‏

به اشك چشم و مهر و ماه، سوگند
به آه و ناله دلهاى دربند

اگر نرگس ز هجرت زار زار است‏
شقایق تا قیامت داغدار است‏

 سلام بر تو؛ آن دم که از مشرق لایزال طالع می شوی تا سِرِّ خلقت آسمان و زمین باشی!

سلام بر تو که روز تجلی را بشارت دهنده ای و صبح خدا را، مژده!

سلام بر تو که اشراق ها را در نور دیده ای و جهان را در خلسه حضور خود، معلق گذارده ای؛

هر چند لحظه ای، نگاه ولایتت را بر این گستره محتاج، دریغ نخواهی داشت!

فردا، گل های نرگس در اولین تلألؤ خورشید بامدادی، خبر از شکفتن آخرین غنچه باغ امامت می دهند؛

آن که مبارکی قدومش، سرآغاز مساوات و عدل و دوستی در میان خلایق است.



ای زمین! دستانت را بگشای تا بی نهایت را در آغوش بگیری که قرآن، منتظر نزول اوست.

وَ نُریدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی اْلأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثینَ

بوی خوش تو در کوچه های جان پیچیده است یا ابا صالح!

ماه از جمال نورانی تو، سر از آسمان خم کرده تا تماشایت کند.

زمین نیز مثل آسمان، دنبال آبی شدن و یک رنگی است

و تنها تویی که عبور نسیم های رحمت را در سیاه خانه دل ها میسر خواهی کرد.

طلوع کن ای ماه نیمه پیدا تا سلسله جنبانِ قلبمان، به دلخوشی یادت آرام گیرد

  آتشی نمى سوزاند "ابراهیم" را

و دریایى غرق نمی کند "موسى" را

کودکی، مادرش او را به دست موجهاى "نیل" می سپارد

تا برسد به خانه ی فرعونِ تشنه به خونَش

دیگری را برادرانش به چاه مى اندازند

سر از خانه ی عزیز مصر درمی آورد

مکر زلیخا زندانیش می کند

اما عاقبت بر تخت ملک می نشیند

از این "قِصَص" قرآنى هنوز هم نیاموختی ؟!

که اگر همه ی عالم قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند

و خدا نخواهد

نمی توانند

او که یگانه تکیه گاه من و توست !

پس

به "تدبیرش" اعتماد کن

به "حکمتش" دل بسپار

به او "توکل" کن

و به سمت او "قدمی بردار"

تا ده قدم آمدنش به سوى خود را به تماشا بنشینی ...

 خداوندا!

همانا ابلیس از بنده ای از بندگان توست،

مرا از جایی میبیند که من اورا نمی بینم. 

و تو نیز از جایی مشاهده اش می کنی که او نمی بیند

و تو بر تمام امورش قوی تر و نیرومندتری و او بر چیزی از کار تو توان ندارد.

خداوندا!

پس من بر او از خودت کمک می جویم

ای پروردگار من!

توانی برای من نسبت به او نیست و بر دشمنی با او هیچ نیرو و قدرتی برایم جز تو وجود ندارد.

ای پروردگار من!

خدایا!

اگر سوء قصدی به من کند تو نیز او را قصد نما 

و اگر به فریب من بپردازد تو او را فریب ده

و شر او را از من برطرف کن

و نقشه او را در هلاکت خودش بیفکن!

و مرا ای مهربان ترین مهربانان به رحمت خودت کفایت فرما

که درود خداوند بر پیامبران و خاندان پاکش باد......

  چشمهایت را ببند ، در دلت با خدا سخن بگو ،

به همان زبان ساده ی خودت سخن بگو . . .

هرچه میخواهی بگو ، او میشنود

شاید بخواهی تورا ببخشد ،

یا آرزویی داری ،

شاید دعایی برای یک عزیز و یا شکرش ،

بگو میشنود . . .

این لحظه ی زیبا را برای خودت تکرار کن

پرواز دلت را حس خواهی کرد . . .