اقدام زهرا عليهاالسلام براى رسوا كردن باند نفاق و اتمام حجت با مردم، همان سكوت اوست. او تصميم گرفت ديگر هرگز با ابوبكر و عمر سخن نگويد و تا پايان حياتش هم بر سر تصميم خود ماند. [كشف الغمة، ص 103؛ شرح ابن ابى الحديد، ج 6، ص 46؛ تاريخ مدينة، ج 1، ص 197.]
او به ابوبكر- در حاليكه حقش را غصب كرده بود- فرمود: «والله لادعون الله عليك والله لا اكلمك بكلمة ما حييت» [كشف الغمة، ج 2، ص 37؛ شرح ابن ابى الحديد، ج 16، ص 214.] (به خدا سوگند تو را نفرين مى كنم و به خدا سوگند تا زنده ام با تو كلمه اى سخن نخواهم گفت.) و نيز در حالى كه عمر به خانه اش حمله برده بود و آن جا را به آتش كشانده بود به او فرمود: «والله لا اكلم عمر حتى القى الله» [شرح ابن ابى الحديد، ج 1، ص 137 و ج 2، ص 19.] (به خدا سوگند تا زنده ام با عمر سخن نخواهم گفت.) و در هنگام عيادت از او به آن دو فرمود: «والله لا اكلمكما من رأسى كلمة حتى القى ربى فاشكونكما اليه بما صنعتما به و ما ارتكبتما منى». [بحارالانوار، ج 43، ص 203، شرح ابن ابى الحديد، ج 16، ص 218، الامامة و السياسة، ج 1، ص 13.] و اين مبارزه ى منفى و سكوت زهرا عليهاالسلام براى خلفا خيلى سنگين و رسواساز بود. او هر كجا با آنان برخورد مى كرد از ايشان رو برمى گرداند. [بحارالانوار، ج 43، ص 203.]
گاهى بلندترين فريادها را از دهان سكوت بايد شنيد.
منبع: چشمه در بستر
نظرات شما عزیزان: